مقایسه پایایی، عوارض و پیامد تعبیه فیستول شریانی-وریدی هدایتیبا روش های معمول فیستول گذاری در بازو وآرنج غیر هدایتی در یک کارآزمایی بالینی تصادفی شده

سابقه هدف : فیستول های بازو و آرنج انتخاب دوم پس از فیستول مچ دست می باشند که.در بیمارانی که امکان فیستول گذاری در ناحیه مچ دست را ندارند یا فیستول های تعبیه شده در مچ دست از کار افتاده اند، تعبیه می شوند.در این مطالعه، پایایی، پیامد و عوارض تعبیه فیستول در بازو و آرنج با استفاده از مجموعه ای از تکنیک ها که به نام conductive ateriovenous fistula نامیده می شوند، با روش های معمول فیستول گذاری در بازو و آرنج non-conductiveartetiovenous fistula ،مقایسه شده اند.   مواد وروشها: کـارآزمایی بالینی تصادفی شده یک سویه کور بود و بر روی بیماران نیازمند همودیالیز که برای فیستول گذاری بـه بیمارستان سینا مراجعه کرده بودند انجام شد. بیماران به صورت تصـادفـی در گـروه conductive یـا non- conductive قـرار گرفتند و فیستول مورد نظر تعبیه شد . سپس بیماران ، سه ماه بعد از تعبیه فیستول برای بررسی عوارض، پایایی و پیامد پیگیری شدند.   یافته ها: از مـجموع 260 بیمار مـورد مـطالعه ، 1 44، نـفر تحت پیگیری قرار گرفتند. متوسط سنی بیماران 7/16 ± 4/53 سال بود و 5/55% مرد بودند. میزان پایایی در فیستولهای conductive و non-conductive برابر و81% بود. در بروز عفونت و عوارض عصبی- عضلانی، اختلاف معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد. 3 مورد هیپرتانسیون وریدی و دو مورد سندرم steal مشاهده شده مربوط به گروه non-conductive بود که بوسیله تبدیل به نوع conductive ، علاوه بر درمان عارضه مربوطه، موفق به حفظ فیستول شدیم. میزان مرگ و میردر گروه های مورد بررسی، اختلاف معنی داری نداشت . جنس مرد و دیابت عوامل موثر روی مرگ بیماران بودند. همچنین در 43% بیماران ارجاع شده برای تعبیه گرفت مصنوعی، با استفاده از فیستول گذاری با روش conductive موفق به تعبیه فیستول مناسب شدیم. که مجموعاً به میزان چهل میلیون ریال در هزینه ه ای درمان صرفه جویی شد.   نتیجه گیری : تجربیات ما نشان می دهد تعبیه فیستول conductive با میزان کمتری از بروز عوارض عمده (هیپرتانسیون وریدی و سندرم steal )و پایایی قابل قبول همراه است. گرچه به علت کم بودن تعداد موارد مذکور، اثبات آماری ممکن نشد. همچنین در تعدادی از موارد با تبدیل non conductive به conductive ،امکان حفظ فیستول فراهم شد و عوارض فوق برطرف گردید . به علاوه، در بیمارانی که امکان انجام دیالیز به دلیل نداشتن راه عروقی مناسب وجود ندارد، با استفاده از وریدهای ناحیه آنته کوبیتال وتعب ی ه ف ی ستول conductive ، مشکل حل می شود . همچنین در بیمارانی که ازکارافتادگی فیستول تعبیه شده به روشهای دیگر را تجربه کرده اند، استفاده ازاین روش جدید می تواند امکان دستیابی مناسب به عروق را فراهم سازد . بـه نـظر مـی رسد آمـوزش تـکنیـک conductive علاوه بر کاهش هزینه های بیماران، می تواند به عنوان روش جایگزین فیستول گذاری معمول در بازو و آرنج non-conductive مطرح شود. به منظوربررسی بیشتر خصوصیات این روش و گسترش استفاده از این تکنیک در دیگر مراکز، انجام کارآزمایی های بالینی چند مرکزی با حجم نمونه بیشتر و قدرت بالاتر و با پیگیری دقیق طولانی مدت پیشنهاد می شود.